Dünya değişik bir hal aldı. Sömüren ve sömürülenler.
Sömürenler bir türlü doymak bilmeyenlerdir. Sömürülenler ise hakkı hukuku ve bütün hakları başkaları tarafından gasp edilenlerdir.
Bunun yanında da hiç alakası olmayan ama hep mağduru oynayanların çoğaldığı bir topluma doğru gidiyoruz. Amaçları bir yerlere gelebilmek olan bu cins insanlar ya işini ya ailesini ya da eşini dostunu kullanarak hedeflerine ulaşmak için çaba gösterirler. Ve bunlar bir yerlere gelince daha da açgözlü olup hep bana demeye başlarlar.
Tabi hırsın, aç gözlüğün başladığı yerde ne sevgi kalır, ne mutluluk, ne adalet ne de huzur.
Sonrada dünyanın ne kadar adaletsiz olduğunu söyler veya duyarız. Dünyayı adaletsiz yapan insandır. Ama üstümüze ya da kimse üstüne almaz. Kimse doymak bilmeyen gözü ve nefsimdir demez.
Kimse Para hırsı, mal hırsı, mevki hırsı, kariyerli olma hırsı veya egosu yüksek ve bunlar benim eksiğim ve hırslarımdır demez.
Ve kimse kazandığı veya olan varlığıyla yetinmez. Helali ve haramı düşünmeden hep bana deyip dururlar. Hz. Ali’nin dediği gibi
"Kanaat eden aziz, aç gözlülük yapan zelil olur.” Ki bugün bunları da yaşıyoruz. Depremler, hastalıklar musibetlerin ana kaynağı bu değil midir?
Oysa dünya hiç değmezdi..
Çünkü bolluğun anahtarı sadece şükretmektir.
Bu nedenle sahip olmadığınız şeylere ne kadar çok odaklanırsak, o kadar çok "yetersizlik" duygusu yaşarız. Ama kanaat edip, her gün göç eden karunlardan ders alırsak bunun için gözyaşı akıtmaya değmeyeceğinin farkına varırdık.
Ama insanoğlu işte
Bunu hala bunu bilemedi.
Sonuç olarak hatalarımızdan arınmış ve her şeyin farkında olan insanlar olmak dileğiyle sağlıcakla kalın