Sevgili Peygamberimiz (SAV) ana karnında iki aylık olunca, Hz Abdülmüttalib, oğlu Hz Abdullah'a: Ey oğlum! Şu an hurma mevsimidir, Medine'nin hurması ise bütün hurmalardan çok üstündür, Medine'ye gidip hurma getir! diyerek onu Medine'ye gönderdi...
-Fakat Hz Abdullah, Allah-ü Tealâ'nın takdiri ile Medine dönüşü vefat etti...
☆ Böylece Hz Muhammed (sav) annesinin karnındayken yetim kaldı...
-Bunun için bütün Melekler üzülüp, Yüce Allah'a şöyle niyaz etti: Ey Rabbimiz! Alemleri bile O'nun hürmetine yarattığın halde, bu sevgilin Muhammed'i (sav) böyle ana karnında yetim bırakmanın hikmeti nedir?
☆ Meleklerin bu üzüntüsü karşısında Allah cc buyurdu ki: "Baba çocuğunu büyütüp terbiye etmek, onu korumak için gereklidir!
-Benim Habibimin ise, benden başkasının onu büyütüp terbiye etmesine, korumasına ihtiyacı yoktur!
-Çünkü ona gerçekten yardım edip koruyan benim!
-Onu da yine yalnız ben terbiye edip büyütürüm!
-Diğer çocuklar kendilerini büyütüp koruyan babalarını, "ey babacığım" diye çağırırlarken, Habibim onun tek koruyucusu ve yetiştireni olan beni, "Ey Rabbim" diye çağıracaktır!
-Yalnız benden yardım dileyecektir, başkasından hiçbirşey dilemeyecektir!"
-Bu konuda sevgi Peygamberimiz (sav) şöyle buyurmuştur: "Allah-u Tealâ Hazretleri beni en güzel terbiye, en güzel alâk ve kâmil bir akılla vasıflandırdı!"
☆ Rabbim bizleri; "O" sevgilinin yolundan saptırmasın ve O'nun ahlâkı ile donatsın, İnşAllah...
(En Güzel'e emanet olunuz)