Bir yanım suskun bir yanım çığlık çığlığa...
Bir yanım öfkeli, sinirli diğer bir yanım yavaş yavaş sevgiyi yok etmekte..
Bir yanım sancıyor diğer yanım ağrıyı dindirmekte çaresiz kalıyor....
Gittikçe yabancılaşıyor...kendine ... özüne.....
Bir yanım çocukça hala yıldızları sayarken bir yanım gecenin karanlığının ağırlığıyla eziliyor...
Şarkılarda kaldı çocukluğumuz masumca gülüşlerimizde , oynadığımız oyunlarda...
İlk aşklarımızda , ilk harflerimizde, ilk hecelerimizde , ilklerimizde kaldı.
Büyüdük, büyütüldük.Biri geldi.Aldı çocukluğumuzu bizden.Çocuk bedenimizde büyük bir yaşla.Bir yanımızı izin istemeden , sormadan , konuşmadan , sevmeden hunharca aldı gitti.
Ne kaldı geriye bizden bize, sustuk.susturulduk.Koca bir dünya sustu.Korktu.Sessizce , izleyerek, konuşmadan , tek bir kelime bile itiraz etmeden sustu.İzin verdi.
Şimdi neye inanmalı insan.Neyle yaşamalı ? İzin vermenin susmanın vicdanıyla mı ? Yoksa korkmanın , korkunu esiriyle mi?
Bana bakın, bana.Beni görün.Bana ne olduğunu biliyorsunuz.Gördünüz , duydunuz, okudunuz, hissetmediniz mi ? duymadınız mı? gülüşlerimin kaybolduğunu , inleyen ruhumu, acıyan bedenimin ağrısını....
Size söylüyorum.Yok mu saydınız beni? Yaşıyorum ben dolaştığınız yerlerde , uyuduğunuz yataklarda , gördüğünüz uzun , alabildiğine büyük denizlerde, kumsallarda , dinlediğiniz şarkılarda , sonu olmayan kainatta.....
Yağmur damlalarıyla düştüm yere , toprağın kokusuyla geldim.Çekilirken bulutlar gökkuşağıyla renklerdim.Benim renksiz bırakılan hayatımı sizler için.
Kozasından çıkmaya çalışan , çırpınan kelebekler gibi özgür olmaya geldim.Dünyanıza.....
Sessiz , soğuk , karanlık , yalnız bir gecede yakalandım..
Güneşli , güzel , umut dolu günde kayboldum , ruhum kanarken..
Gördüm , bana bakarken duydum sesini fısıldarken, hissettim ağırlığını korktumm...
Rüyalarınıza geldim kurtarılmak isterken....
Kaybolmasın diye gülüşleri kaybettirdiğiniz gülüşlerimle yardım dileyen bendim.Sağır ettiğiniz kulaklarınıza bağıran , susturduğunuz vicdanınıza dokunan ,
yok ettiğiniz , körelttiğiniz duygularınızı sarsan bendim.
Kaybolmasın bir gülüş benim kaybolduğum karanlıkta diye..
Görmek , duymak, bilmek yeterli değildir.
ÇOCUK İSTİSMARINA SESSİZ KALMAYALIM.bu suça ortak olmayalım..
yaşarken , vicdanlarımız, prangalar vurup susturmayalım....