Bir fincan acı kahve,
İyi gelir yüreğinde ki acılara..
Dedi” ustam” o gün, bu gündür;
Her sabah yüreğimde ki acılara..
Hasretliklere derman olur diye,
Bir fincan dolusu acı kahve içerim,
Seyre dalarım insan alemini
İşine koşturan insanlar,
Ellerince cep telefonuyla
Yürürken bile mesaj çeken genç kızlar..
Acıyı süpürür gibi;
Süpürgesini sertçe kaldırımlara vuran
Emekçi belediye işçileri.
Herkeste bir telaş, her sabah
Siverek küçelerinde ..
Ben fincandan yudumlarken kahveyi
İçimden gülüyorum acılara ..
Bende bir zamanlar bu insanlar gibi
Koşturuyordum yaşamın ardından
Oysa boşmuş bu telaş ve didinme,
Her kesin derdi kendine
“Az yaşa çok yaşa başın değecek o taşa”
Boşuna dememiş ;bizden önce yaşayanlar
Geç olsa da gülüyorum acılarıma
Ve bu yaşamın peşinden deli gibi koşan
İnsanlara
Ondandır her saba dalgamı geçerim acılarımla
Bir fincan acı kahveyle,
Yare hasret yüreğimi avuturum..
Siverek kahvelerinde…
Yazı ŞÜKRÜ DOLAŞ/ SİVEREK
ÇİZİM: Hüseyin Demirağ ..