Nice enbiyanın, evliyanın yaşadığı bu şehir her ne kadar peygamberler şehri denerek anılsa da burada ne yaparsan yap, takdir edenin, ardında duranın, senle gurur duyanın olmaz. Çekememezliğin pik yaptığı bu şehir insanlarının tümü bu durumdan rahatsız olsa da farkında olmadan ya da bilerek herkes aynı hatayı işlemeye devam eder.Bütün bunlar süre giderken ağızlardan düşmeyen bir söz çınlar kulaklarınızda: “Bırası Urfa babo, idare et!”
Ağzidan kuş tutsay da
Bırası Urfa babo!
Üç beş mektep yutsay da
Bırası Urfa babo.
Çok bılsey neye yarar
Çoğı açıği arar.
Şeher de senden çoğ var
Bırası Urfa babo.
Arxayda yoxsa dayi
O ümri olur zayi.
Otır yudımla çayi
Bırası Urfa babo.
Çalışsay laf ederler
Sözleri saf ederler.
Her dem hilaf ederler
Bırası Urfa babo.
İnsanı çoğ, muhtelif
Görmezler asla telif.
Dartarlar senı xefif
Bırası Urfa babo.
Gendiyi sanma ağır
Her an açsay da çığır.
İsotçı senden soğır
Bırası Urfa babo.
Bılsey de çıxma öge
Boyi erse de göge.
Hğrmet ağaya, beg’e
Bırası Urfa babo.
Dorğı desey kım baxar
Dellenmış derler zahar.
Herkes başiya kaxar
Bırası Urfa babo.
Etsey havar, çeksey ax
Derler rehetiye bax.
Hele bi cığara yax
Bırası urfa babo.