Cehalet,
Eğitimsizliğin karanlık tarafıdır.
Ama eninde sonunda kendini ışığa teslim ederde o ışık bir türlü toplumun her tarafını aydınlatamadı maalesef.
Fakat kime sorsan cehaletten şikayetçi. Ne hikmetse kimse kendine bakmıyor ve bu konuda bir şey yapma gereği duymuyor. Hemen ilk fırsatta olumsuz bir durumda cehalet yaftasını yapıştırmaktan geri kalmıyor.
Peki nedir bu meşhur cehalet. Biraz sorgulayalım dedim.
-Hayatımızdaki en büyük düşman cehalettir.
-Cahillik demek her şeyi bilmek değildir bilmesi de gerekmez.
-Cahil insanlara doğruyu gösterirsin lakin dediğim dedik, inatçı ve bildiğinden vazgeçmez.
Tıpkı Atasözümüzde denildiği gibi;
Cahile laf anlatmak, deveye hendek atlatmaktan zordur.
Peki başka nedir bu cehalet;
İnsanlar var ki kaç üniversite okumuş ama olmamış. Ne insanlar var ki hiç okumamıştır ama başarılıdır.
Medyada görüyoruz sözde okumuş sarık sarmış başına hoca diye milleti kandırıyorlar ama bu hocalara giden insanlara ne demeli?
Çocuğu olmuyor, eşiyle sıkıntısı var veya evlenmek isteyenler bu yola baş vuruyorlar. Neymiş hoca çare bulurmuş.
Ancak bu kadar cahil olunur. Hem maddi hem manevi yönden yok oluyorlar. Ama anlatamasın da yanlış olduğunu bu insanlara.
Belk bir umut kapısıdır diye İnanıyorlar işte.
Gözleri duyguları kör olacak derecede cehaletin pençesindeler işte. Hani bir söz vardır.
Akıllı insana hatasını göster, sana teşekkür eder. Cahil kişiye hatasını göster, sana küfür ve hakaret eder.
Bunlarınki de o hesap. Hatalı olduklarını söyle gözleri döner . Kabul etmezler maalesef.
Oysa Emine Supcin’in dediği gibi;
"Bilmediğini kabul etmek erdemliktir. Öğrenmemekte ısrar etmekse düpedüz cehalettir” der. Ama kimin umurunda.
Sonuç olarak cehaletin sona erdirilip aydınlık günlere ulaşmak umuduyla sağlıklı günler diliyorum.