Ne yerseniz sözüm yok ama devlet malına göz dikmeyin, yemeyin, çarçur etmeyin. Özellikle mevki ve makama gelmiş kişilerin özen göstermesi gereken bu durumu şiire döktük bu gün.
Kim tarafından uydurulduğu bilinmeyen “Devletin malı deniz, yemeyen domuz!” safsatasına uyanlar bilmelidir ki, devlet malı ateştir, emanettir, vebaldir.
Devlet malı deniz diye yeme ha
Milletin ahına mazhar olursun!
Hesabı zor ahirette Allah’a
Huzuru mahşerde şikar* olursun!
Belki makamdasın, görevin ala
Emanet olanı etme ha zula.
Ummadığın anda şaşar pusula
Âlemi cihanda ağyar* olursun!
Devletin malı mukaddes görme hor
Kimin hakkı düşün, biraz kafa yor.
Haram yeme diye Din emrediyor
Feryadı figanda hunhar olursun!
Büyüktür vebali her bir kuruşun
Her kim el uzatır eli kurusun.
Bil ki yakar, sakın; Allah korusun
Divanı alada davar olursun!
Yoksulun, yetimin say ki ciğeri
O devlet malının büyük değeri.
Nefsine hâkim ol, yesin diğeri
Azabı kabirde mundar* olursun!