Eğitim derken aklımıza ilk gelen okuldur. Aslına bakarsak asıl eğitim aile bireyleriyle başlar.
Nasıl mı?
Bir çocuğunki doğuştan başlar. Bu konuda anne ve babaya çok büyük görevler düşer. Küçük yaşta iyiyi kötüyü, insanlığı, merhameti, saygıyı, sevgiyi aşılamak, bunlar aileden başlar. Sonra arkadaş ve çevre seçimi ile devam eder. Sonucunda da o çocukların hayatına sirayet eder. Öyle bir dünya da yaşıyoruz ki maalesef artık geleceğimiz olan çocuklarımızın elimizden kayıp gittiğini görüyoruz. Kimi arkadaş, kimi aile, kimi dost kurbanı oluyorlar.
Bir ailenin küçük yaşta çocuğunun dertlerini dinlemeyip onlara destek vermesi gerekirken hiç umursamaz bir tavra takınıp benim çocuğum bunu yapmaz. Ben ona güveniyorum deyip kendi dünyasına bırakılırsa belki o çocuğun bir uyuşturucu bağımlısı veya kötü işlere karıştığını bile anlamadan çocuğunun hayatını kararttıklarının bile farkına varmazlar. Ta ki gerçekler ortaya çıkana kadar.
Son yıllarda sosyal medyadan duyuyoruz gencecik çocuklarımız parkta, ıssız yerlerde veya tuvaletlerde aldığı uyuşturucu madde yüzünden ölümlerine veya intihar ettiklerine şahit oluyoruz.
Peki neden bunları yaşıyor bu çocuklarımız. Belki ailenin ilgisizliği. Belki çevresinin düzgün olmaması gibi nedenlere bağlanabilir. Yani birçok yanlış davranışların kurbanı olmuşlar. Onun için biz aile bireyleri olarak çocuklarımıza sahip çıkalım. Dertlerine, sıkıntılarına destek olalım. Geleceğimiz teminatı olan gençlerimizi korumak için ailelerin bilinçlenmesi dileğiyle.