Hayat bu.
Hep beklentiler içerisinde geçer. Tek amaç başarılı ve mutlu olmak kendince.
İnsanlar bu yüzden kendine hedefler koyarak mücadele etmeye gayret göstermiştir. Ama bir türlü bu hedeflerinde ardı arkası kesilmemiştir. Başardıklarının üstüne bir daha bir daha diye diye isteklerinin ardı arkası kesilmemiştir. Peki bu nereye kadar derseniz onun da cevabını bir türlü kestirememiştir.
Bu hedefler ;
Öncelikle okulumuzda, derslerimizde başarılı olmak istediğimiz üniversiteye gitme isteği, Okul bitince iş isteği ve onun endişesi başlıyor. Bu da oluyor bu defa iş hayatında en iyisi en başarılısı olma isteği.
Bunun ardından iyi ve mutlu bir evlilik isteği, sonrası çocuk oluyor bu defa da çocuklar için endişe ediyoruz. sağlığı, okulu, büyümesi, işi vs derken ulaşmak istediğimiz hedefler değişiyor. Ve bir türlü beklentilerin sonu gelmiyor. Bu da ister istemez insanda stres yaratıyor. Sağlık ve o ömür dediğimiz şey bir bakmışsın elden kaçıyor.
Oysa elimizdekilerin değerini anlayıp ona göre bir çizgi tutturursak daha mutlu olma ve muvvafakiyet yönünden huzur bulacağımız kesindir. Bunun da özünde yetinmekten geçer. Yani kısmetten ötesinin olmayacağı fikrinin benliğimizde yer edinmesi gerekir. Yoksa ahiret hayatında herkesin hesaptan kaçtığı şeyler için bu çaba neden onun bilincinde olmak ana neden olmalıdır.
İç huzuru yakaladığınızda zaten her şey kendiliğinden çözümünü bulacaktır. Mucizelere değil gerçeklere inanarak ve o yolda gayret göstermek umuduyla sağlıcakla kalın….