Eskiye özlem

Nedense hep eskiye özlem duyuyoruz.

Abone Ol

Nedense hep eskiye özlem duyuyoruz.

Geçmişte de, bugünde, yarında ve gelecekte de ana öğe insan ama nedense hep geçmişi arıyoruz. Ve  bir türlü kendimize dönüp bakmayı akıl edemiyoruz. Ya da belki işimize gelmiyor.

Bakın  eskiden verilen sözlere inanırdık. Bugün yalan en büyük gerçek artık.

Eskiden emek her şeyin önündeydi. Günümüzde herkes "aklını kullan" diyor. Bunu söylerken "kullanılmanın her haline" davetiye bastırıyor. Kısacası haram eşittir helal. Sırf bu yüzdende yalan, ikiyüzlülük, soytarılık, hak yeme, maddiyat ve  hukuksuzluk akıl kullanımında en değerli öğeler artık. Yani kısaca; rahat et de nasıl ediyorsan et mantığı.

Peki ya insanlık ?

Onu da hak getire..

Oysa terazinin bile tartamadığı bir makamdır insanlık.

Çünkü…

Ne kantara gelir,

Ne de Topuza.

Ama özelliklerini git gide yitiriyoruz artık. Örneğin Ahde vefa, kadir kıymet,  insana saygı  mahremiyet, maddiyatın her şeyin önünde olmaması, herkesin imece şeklinde birbirine yardımcı olması, düğün ve taziyelerde herkesin sorumluluk alması,  küçüklerin yetimlerin ve kadınların kollanması, büyüklere saygının üst noktadan duyulması, haya’nın olması, abartının yaşanmaması,  pişen aştan herkese düşmesi,  tanrı misafirlerine saygı duyulması ve konuk edilmesi vs. Bunları kaybettik biz. Ve bu gidişle de geçmişi daha çok arayacağız. Çünkü sorun umudun suya düşmesi değil, kurutacak sıcaklık kalmamış yüreklerde. Esas sorun bu işte.

Bende bu haftaki  köşe yazımda eskiye özlemimi naçizane şiirsel bir dille dile getirmek istedim. Umarım duygularınıza tercüman olmuşumdur. Sevgiyle kalın…

 

Zamanlar yoruldu trenler gitti

Maddiyat büyüdü insan ufaldı

Değerli bir çok şey bir bir taşındı

Kötülük aldı başın gidiyor

 

Teknoloji girdi her pencereden

Adalet silindi tüm defterlerden

Eşitlik denilen bir sözcük mü var

Yollar değiştirildi doğru diyenden

 

Eskiler diyoruz, özlemle anıp

Siyah beyaz günleri semaya çalıp

Bir güzelliğine üç beş de katıp

Açlığı hayallerle doyuruyoruz

 

Suları çeşmeden taşırdık eve

Bir yemek pay edilir yedi haneye

Saygı adetten olmazsa olmaz

Düğün de dernekte paydı herkese

 

Kalmadı o insanlar göçüp gittiler

Güzelliklerine anıt diktiler

Yaşayandan çok kalplerimizde

Rahmeti özlemi yola döktüler.