Gelin güne güzel bir sözle başlayalım.
Önce Allah diyelim,
Sonra günümüzün adı sevgi olsun.
Merhamet olsun,
Aşk olsun.
Gülümseyelim,
Güle dönelim,
Kışta bahar olsun içimiz,
Hep çok sevsin kalbimiz..
Çünkü nefret çok moda oldu. Birilerini suçlamak günlük iş haline döndü.
Ve siz sadece sevin ve farklı olun.
Bir insanı, bir kuşu, bir köpeği, bir ağacı, bir kitabı.
Sadece sevin.
Ama..
İlla biriktireceğim diyorsanız.
O zaman
Kumbarana bir ömür koy.
Pişmanlığı koy tövbe"si bol.
İçine de merhameti koy.
Vefa'yı koy
Dost'luğu koy
Şefkat'i koy
Tebessüm'ü koy
Cömert'liği koy
İyiliği koy
İbadet'leri koy
Sonra isterseniz;
Yaşanamamış paylaşılmışlıkları,
Harcamak üzere biriktirilmiş zamanları
Hüznü...
Ve özlem'leri koy.
Göreceksiniz ki kötülük dünyada değil, insanın yüreğindedir. Üstüne aldığınız sorumlulukla, ayaklar altına aldığınız değerler arasındaki yakınlık fazlasıyla tehlikeli hal aldığındadır.
Ona göre de..
Göz gördüğünü,
Söz yüreğini söylemeli.
Akıl doğruyu bilmeli
Kötü çıplak kalıp gözden ve yürekten düşmelidir ki insanca bir yaşam hayallerimiz gerçekliğe doğru yol alsın. Bunları da yaptıktan sonra bir bakmışsınz ki hayat sizi bulunduğunuz umutsuz yerden alıp daha doğru bir yere koyar.
Ve der ki;
"Buradan devam et!." diye…