Bugün mevcut gündem/lerin ve olay/ların biraz dışına çıkmak istedim. İçimden farklı bir şeyler yazmak geldi… Bir insana merhaba demek mi daha zordur yoksa elveda demek mi?
Merhaba umuttur, başlangıçtır, yarınları inşa etmenin ilk adımıdır ve ilk adımı atmak her zaman zordur. Merhaba korkudur. Merhaba bilinmezleri bilinir yapmak için gösterilen çabadır. Merhaba tedirginliktir. Merhaba ben, sen olmayı bırakıp biz olmak için mücadele etme cesaretini göstermektir. Merhaba fedakarlıktır. Merhaba hikayeyi beraber yazma isteğidir, kalemi iki elin tutmasıdır. Merhaba sonunu bilmediğimiz bir yola girmektir. Merhaba hayaldir. Ve merhaba yakınlaşmadır, ferahlıktır, gülümsemedir.
Peki elveda demek. Alışkanlıklardan vazgeçmektir. Elveda ayrılıktır, yüz çevirmektir. Elveda yeni bir hayat tarzına ilk adımdır, ben olmayı biz olmaya tercih etmektir. Elveda, el ve veda kelimelerinin birleşmesinden meydana gelmiştir bu yüzden merhaba diyerek tuttuğun eli bırakmaktır, o eli tutmaktan vazgeçmektir. Elveda demek meşakkatlidir, yan yana yürürken yola yalnız devam etmektir. Elveda gece yastığa başını yalnız koyup, sabah yalnız uyanmaktır. Ve elveda uzaklaşmaktır, hüzündür, gözyaşıdır, tuhaftır.
Aslında ne merhaba demek kolaydır ne de elveda demek. Bir insana ne çok kolay merhaba denilebilir ne de elveda. İkisi de kendi içerisinde zordur. Merhaba dedikten sonra şarkıları dinleriz, elveda dedikten sonra dinlediğimiz şarkıların sözlerini duyarız. İnsanı merhaba demeye götüren süreç, tedirginlik, yüreğinin göğüs kafesine sığmaması nasıl heyecan vericiyse. Elveda demeye götüren süreçte kafada kurmacalar silsilesiyle birlikte düşüncelerin hayat bulmasıdır. En zoru da binbir umutla, yarınlarımızı bağladığımız ve merhaba dediğimiz birisine elveda demektir. Ve merhaba konuşmaktır, elveda ise susmaktır, kelimeleri içine dökmektir.
Sizce hangisi daha zordur merhaba demek mi, elveda demek mi?