Hayat bazen beklemektir,
Bazen bir geç kalmışlık,
Bazen unutulmuşluk,
Ve bazen yapayalnızlık,
Bazen eski bir dost, unutulan bir tebessüm, yarım kalmışlık ve yaşanmamışlıktır..
Hayat işte..!
Geri dönüşü olmayan bir çıkmaz sokaktır bazen..
Anlatılması zor sancılar, kimsesiz kalmış çocuklar, kendi olamayan kendi yalnızlığına mahkum ve kendi yalnızlığında kaybolmuş insanlar..
Hayat işte..!
Bedeli olanlarla değil, değeri olanlarla yaşanılandır.
Ya da...
Hep bir bazendir günün sonunda.
Bazen de vazgeçersin...
Vaz geçersin çünkü yorulduğunu hissedersin. Çünkü boşa kürek çekmek yorar insanı ve çok istediğin halde kırılır hayallerin. Hem yorulur, hem de pes edersin zamanla.
Vazgeçersin işte.
Ağzına gelen yüreğinden kimsenin haberi olmaz. Kimsenin ruhu duymaz bunları.
Vazgeçersin işte sonunda.
Sonra şunu iyi anlarsın
Kendini sarabildiğin kadar ancak kucaklarsın hayatı
Kendine güvendiğin kadar ancak barışıksındır hayatla.
Bu kadar haykırman boşuna nefesin çıktığı kadardır. sesin ve nefesini tutabildiğin kadar ölümlüsündür. Soluk aldığın kadar yaşarsın ancak. Soluk aldığın kadar ancak kalbin atar.
Ve kalbinin atmasındadır hayatının ritmi
Kana kana içtiğin su kadardır hayata susamışlığın,
Sevgiye susamışlığın hayata susamışlığındır aslında.
Sevgisiz kalabildiğin kadar yalnızsındır ancak
Ve suskun kalabildiğin kadar yalnız kalabilirsin
Kötü olabildiğin kadar kötü, iyi olabildiğin kadar güzel, güzel olabildiğin kadar mutlusundur ancak. Yani ezanla başlayan sela ile biten ve ikisinin arasına sığdırdığındır aslında.