Bazı insanlar için hayatın yükü omuzlarına ve yüreklerine çok ağır geliyor. Örneğin mevsimlik işçiler. Baba , anne , çocuk kısacası bütün aile hayatın ağır şartlarına göğüs gererek ayakta durmaya çalışıyorlar. Aileleri ile birlikte başka şehirlerde ekmek parası kazanmak için aylarca evlerini bırakıp çoluk, çocuk demeden düşük ücretlerle tarlalara çalışmaya gidiyorlar. Üstelik bunlarda yetmiyormuş gibi barınma, beslenme, sağlık ulaşım vs sorunlarla karşı karşıya geliyor. Hatta çoğu çadırlarda kalıp idare lambası ve taşıma suyla temizlik ve diğer ihtiyaçlarını gideriyorlar. Sadece bu mu ?
Tabi ki değil .
Örneğin bir baba düşünün çöplerden kağıt toplayarak geçimini sağlıyor veya küçük bir çocuk ailesine maddi yönden destek çıkmak için sokaklarda su, simit ,mendil satarak aileye katkıda bulunuyor. Hele ki bu son zamlardan sonra daha da ağırlaştı sıkıntıları. En basiti yedikleri ekmeğin bile sayısını düşürür hele geldiler. Ekmek pahalı diye kalabalık bir aile nasıl geçineceğiz diye düşünür oldu.
Kısacası hayat hiç bir zaman güllük gülistanlık olmadı bu insanlar için varsa yoksa hayat mücadelesi içindeler. Çoğu zamanda ağır fatura ve bedellerle karşı karşıya kalıyorlar. Galiba hayat insanlara eşit davranmıyor düşüncesi bu olsa gerek.
Adil ve yükü hafif bir hayat olması dileğiyle
Sağlıcakla kalın