Düşünüyorum da; efsane masalların, sudan ucuz süslü cümlelerin havada uçuştuğu, rol yapmanın artık bir sanat olduğu ve gerçekleri yok saymakla var olmak arasındaki ince çizgide at oynatmak için harika bir ortam mevcutken bir daha ne zaman insanlığa tekrar eskisi gibi değer verir bu toplum?
Bir daha ne zaman asaleti ve adaleti bulur gerçekten merak ediyorum.
Ne büyük utançtır ki vicdan azabı gitti, kötülüğün gazabı geldi. Üstelik alkışlanıyor.
insanlık para ve çıkar uğruna can veriyor.
Ağalar kendilerine apolet arıyor kasa arıyor maşa arıyor. Asıl önemlisi; para ve makam için her yolu mubah saymanın menfaati uğruna bütün değerleri yok etmenin bir yolunu buluyor. Ama unutulmasın ki, başkalarının alın terini içenlerin ecel terleri de meleklere keyif verir. Hayat kitabında da asıl final buna denir. Ama kimse bunun farkında değil. Çünkü insanlara tepeden bakanların aklını alan "ayak takımıdır" Bunlarda kimlik sorunu var. Bunun dışında bir çoğunda cesaret de yok, adalet de yok zarafet de yok. Saygı dersen hak getire. Sadece sözleri afili. Zaten onlarda insanı şaşırtacak ne taktik manevra ne organik tasarım ne de kişisel yaratıcılık mevcut değildir. Onların görevi toplumda paranın dolaşımına karşılık, algının dolaşımı işletmektir. Yıllardır da bütün bu yanlışlıkları varsayılan sükseli dibi boş vaatlerle gerçekleşmişlerdir. Ama şu unutmuşlar. Menfaat yolunda ilerleyen herkesin elbet bir gün kendi ihanetine ayağının değeceğini.
Bununda;
Zamanı var
Mekanı var
Allah var
Allah yar
Acelesi yok.
Mutlaka bir gün karşısına çıkar.
Sonuç olarak kötülerin kaybetmediği bir toplumda özellikle çocuklara ve gençlere ne ahlakı öğretebilirsiniz. Ne de adalete inandırabilirsiniz. Yarın çok geç olmakla ünlüdür.
Bilmem anlatabildim mi?