Hayatta her insan bir gün yaşlanacak. Her zaman genç kalacağım diye yaşayanlar bir gün sizde bu yaşlılık mertebesine varacaksınız. Günümüzde korona virüs yüzünde kimse yaşlılarımızın yüzüne bakmaz oldular.
Onlar bizi atalarımız, onlar bizim her şeyimiz bu nedenle yaşlılarımızın kıymetini bilelim. Sonuç ne olursa olsun.
İnsan neslinin yaşı ilerlemiş olanlarına saygı duymak gerektiği gibi bir mevzu var. Birine sadece yaşından dolayı saygı duymak saçmalıktır. Yaşlılarında kendine saygı duyulması gibi bir beklentileri olduğu söylenebilir.
Yıllardır süregelen yaşa hürmet tüm toplumlarda yerleşmiş durumda. Ama hiçbir kültürel, ahlaki, toplumsal birikimi olmayan birine sırf 20-30 yıl fazla yaşadı diye saygı göstermenin hiçbir anlamı yoktur. Fiziki anlamda zayıflamalarını, güçsüzleşmelerini göz önünde bulundurarak hayatlarını kolaylaştırmaya çalışmak insani bir görevdir ama yaşadığı bomboş hayat ve sıfır birikimle aktardığı nasihatlerini dinliyormuş gibi yapmak, gelecekte sana davranılmasını istediğin biçimde davranmaktır ki bu ikiyüzlülüktür, samimiyetsizliktir.
İnsan her yaşta insandır, yaşlı olanın genç olandan bir farkı yoktur, önemli olan yaşadıklarını biriktirmektir, daha kısa süre yaşamış olsan da daha çok öğrenebilmektir. Zeki, kafası çalışan 20 yaşındaki birine 70 yaşında karısını döven, kahveden çıkmayan malın birinden çok daha fazla saygı duyulmalıdır. İnsan insana birçok nedenden ötürü saygı duyar, tonlarca parametre vardır ama bunlardan biri daha fazla yaşamış olmak değildir. Hayata önce başlamak avantajdır ancak bunu kişisel donanımımız için gerçekten değerlendirip gerçekten saygı duyulacak bireyler haline gelmek bizim elimizde. Yoksa bu işe senden önce başladım kıdemim senden fazla demekten farklı değildir. Ama sonuç ne olursa olsun yaşlıların kıymetini bilelim.