Bu hayatta neler gördük neler.
Yalnız bir tek utananı görmedik.
Peki böyle mi olmalıydı ?
Parayı ve makamı görünce bütün değerleri unutacak kadar kendimizden mi geçmeliydik.
Tabi ki hayır…
Bakın "İnsan insanın kurdudur." diyen filozof Thomas Hobbes ne kadar da haklıymış. İnsanı, yine başka insanlar üzüyor. En çok hayran olduğu, değer verdiği, muhtaç olduğu ve çok sevdiği insanlar sömürüyor. Hakkını gasp ediyor. Ortalığı yakıp gidiyor.
Niçin peki ?
Dünya malı için.
Öbür tarafa götürenini gördünüz mü peki ?
Onunda cevabı yok.
Yada ben söyleyeyim.
Kocaman bir hiç.
Madem hiç bir şey götüremiyoruz o zaman bu hırs, bu çaba ve bu sömürü neden ?
Tamam günümüz yaşamı zordur. Çaba göstermek zorundasın. Belki şartlar gereği bu gün doğru olan, yarının yanlışı; Yanlış olansa, yarının doğrusu olabilir. Fakat mutlak doğru olan insandır. İnsan olarak kalmaktır. Ve insani gerçeklerle yüzleşebilecek bir irade oluşturabilmektir.
Bunun içinde az da olsa herkes bir aynaya baksa, insanlık tarihine iyi insan olarak adını yazdırsa ve öz değerlerine sahip çıkıp silkelense diyorum.
Sonra da göreceksiniz ki bu yaptıklarınız gerçekten işe yaramış, dilediğiniz her şey gerçekleşmiş olarak görürsünüz. Ve belki de dönüp bakacaksınız geriye ve güleceksiniz başınızdan geçenlere ve kendinize "bunların hepsini nasıl atlattım?" diye soracaksınız.
Yeter ki umudunuzu asla kaybetmeyin!
Yeter ki doğru yapmaktan vazgeçmeyin!
Yeter ki eksik etmeyin yaşamınızdan insana sevgiyi..!