Ömrümüzü güzelleştirecek hiç bir şey kalmadı sanki,
Hep bir telaş,
Hep bir kargaşa..!
Nedir bu dur durak bilmeden yürüdüğümüz,
Nereye doğru,
Ne zamana kadar.
Ya da hep bizi hayretler içinde bırakanlarla mı dolup taşacak..
Veya insanlar birbirinin hayatına hayat katmayı kendine yediremiyor artık. O yüzden ne bulursa kendi yiyor. Bulamazsa birilerinin hakkını yiyor. Öyle bir duruma gelindi ki iyilikler bile kötülüklerden korkar oldu. insanlık ayaklar altında dolaşıyor.
Duruşlar kuruş oldu..?
Kuruşlar duruş oldu..?
Nefes almak ücret tabisi..
Nefes verirken iki kat giyim gibi zahmetli..
Bakıyorsun haram eşittir helal!
Birde herkes "aklını kullan" diyor.
Bunu söylerken "kullanılmanın her haline" davetiye bastırıyor.
Yalan, ikiyüzlülük, soytarılık akıl kullanımında en değerli öğeler!
Yani kısaca; rahat et. Nasıl ediyorsan et mantığı. Kimin rahatını kaçırdığında önemli değil.
Öyle yozlaştı ki her şey soytarılığı bile meslek zannedenlere iyi bakın!
Bazılarınca çok akıllı adamlar sınıfında bile sayılıyorlar.
Oysa daha güzel şeyler de var hayatta ;
Gönül kazanmak
Dua kazanmak
Sevap kazanmak
Tebessüm kazanmak
İlim kazanmak
Şeref kazanmak
İyilik kazanmak
Ve elbette insan kazanmak ve iyi insan olmayı kazanmak.
Var mıdır ? bundan daha güzeli.
Bir düşünün;
Yaptıklarımız,
Yapmak istediklerimiz,
Özlediklerimiz
Pişman olduklarımız,
Onardıklarımız,
Onaramadıklarımız.
Hepsi basit minicik şeyler ama
Ulaşamadıkça,
Çözemedikçe,
Yenemedikçe bize kocaman geliyor.
Gün gelecek bunların hiç biri çare olamıyor gidişimize. İş işten geçince de özlemini çektiğimiz o şey her ne ise; Bir vicdan rahatlığı ve sağlıklı bir nefes kadar değerli olamıyor.
Yani o kadar büyüttüğümüz hayat bu işte; sadece basit ve küçük bir hadise,
Tabi anlayabilene…