Bu son zamanlarda mutlu, huzurlu ve güler yüzlü insanlara pek nadir rastlıyorum.
Toplumun hemen hemen her kesiminde gergin, agresif ve pimi çekilmiş patlamaya hazır bir bomba misali yüzlere rastlamak mümkün.
Elbette tüm bu olan bitenlerin başlıca nedenleri sosyo-ekonomi, sosyo-kültürel, toplumsal ve siyasal depremlerdir.
Peki, ama neden? Neden bu kin, bu öfke, bu hırs, bu sinir, bu hırçınlık, bu düşmanlık, bu vurdumduymaz tavırlar, sorumsuzca davranışlar, gayri insani yaklaşımlar, hain ve sinsice diyaloglar. Neden?
Çok mu zor? Yaşamın her alanına sevgi tohumları serpmek, insanlara hoşgörüyle yaklaşmak, yardımsever ve barışçıl olmak.
Çok mu güç? İnsan olarak geldiğimiz bu dünyada İNSAN olarak kalabilmek ve ecelimiz geldiğinde insan olarak ebediyete intikal etmek.
Yani çok mu zor? Zorda olan insanlara imkânlar doğrultusunda el uzatmak.
Acaba çok mu zor? Nezaketli ve anlayışlı olmak, şehirci dolmuşlarda kalkıp yerini yaşlı, hamile ve engelli insanlara vermek ya da ne bileyim yardıma muhtaçsa trafikte karşıdan karşıya geçirmek.
Çok mu zor? Sokaklarda mendil satan çocuklara bir tatlı tebessüm göstermek veya dışarda gördüğünüz öksüz, yetim kimsesiz insanlara (bedava olan )bir avuç sevgi vermek.
Ya da çok mu ağır? Sokak hayvanlarına bir tas su, bir avuç yem bir kaç parça ekmek vermek.
Çok mu tehlikeli? Ekolojist olmak, özgürce düşünmek.
Mesalar imkânsız mı hümanist olmak?
Ya da yasak mı savaş karşıtı - barış yanlısı olmak?
Müebbet hapis cezasıyla mı yargılanacaksın? Dilsel, dinsel, inançsal, cinsel ve ırksal ayrımcılık yapmaksızın tüm insanlara eşitçe yaklaşırsan.
Niye bu kadar insani değerlerden kopup, korkarak ondan uzaklaşma gereksinimi duyuyoruz NİYE?
Allah aşkına
Muhammed aşkına
Ali aşkına
İsa aşkına
Kime neye inanıyorsanız onun aşkına
Söyleyin çok mu zor?
HER GÜN BİRAZ DAHA İNSAN OLMAK.
Duyar gibiyim içinizden hayır hiçte zor değil dediğiniz o sesi.
Lakin gel gör ki aziz insan, mevcut toplumsal, sosyolojik ve kültürel realitemiz o sesinizi resmetmiyor. Tam bir ironi.
Ne ara koptuk, nasıl bu kadar hızlıca uzaklaştık binlerce yıllık geleneklerimizin mimarı olan insani değerlerimizden.
Biliyorum günümüzde karşılıksız iyilik yapan kişilere aptal denildiğini ve o gözle bakıldığını.
Olsun kim neyi nasıl ne şekilde düşünüyorsa düşünsün insanlar düşünen varlıklardır ve düşünce özgürlüğüne sahiptirler.
Bu bağlamda sevgi dolu bir toplumun inşa edilmesi için elzem olan sevgi ve saygı malzemelerine sıkı sıkı sarılmamız gerekiyor.
Muasır medeniyetler seviyesine erişmenin koşulları olarak
-Birbirimizi karşılıksız sevelim ve saygı duyalım.
-Farklılıkları zenginlik olarak algılayalım
-Ömür adı verilen şu kısa zaman diliminde
Uzunca insan olarak kalalım
-Sevgi, merhamet ve hoşgörü felsefesine inanıp bu inançla daha çok insan olalım.
-İNSAN ve İNSANLIĞA her daim hizmet edelim
-bu maratonda insanlık hizmetçisi olarak koşuda yerimizi alalım.