• Vaktiyle üç kişi bir evin kapısını çalar.
-Kapıyı evin erkeği açar ve aralarında şu konuşma geçer:
* “Biz Tanrı misafiriyiz, ancak evinize sadece birimiz girebilir.
Tercihi siz yapacaksınız. Karar sizin”.
• “İsimlerinizi bağışlar mısınız, önce bir tanışalım…”
- “Servet, Sevgi ve Huzur.”
• Fakir olan ailenin reisi Servet olanınız gelsin deyince,
Kapının arkasında konuşmaları işiten
ve evde huzur yüzü görmeyen hanımı söze girer:
- “Bugüne kadar şu dünyada bir günüm huzurlu geçmedi.
Huzur hanginiz ise o gelsin,” der.
• O arada olanlardan habersiz,
mutfakta gözyaşları içinde bulaşıkları yıkayan evin gelini,
bunalmış ve duygulanmış haliyle alnındaki terleri koluyla silerken
yüksek sesle içini döker:
- “ Nedir bu çilem benim Allahım…
Koskoca on yıl geçti,
bir gram sevgi yüzü görmedim bu evde.
Yazık değil mi bana…”der…
• Kayın pederi ile kapıda bulunan kaynanası,
gelininin sesini işitince “yüreği dağlanır” ve dayanamaz:
- “Yok yok beyler, ismi Sevgi olan hanginizse
o gelsin.”
• Son kararı işiten misafirlerin, üçü birden kapıya HÜCUM EDER…
• Bu durum karşısında ailenin reisi beyefendi itiraz eder:
- “Hani biriniz gelecekti?”
• İçlerinden biri söze girer:
- “Beyefendi; ismi Sevgi olan, bizim liderimizdir.
O, nereye biz oraya…Ayrılmamız İMKANSIZDIR.”…
• SONUÇ:
- Sevginin olmadığı eve; “servet” de girmez, “huzur” da…
- Sevginin girdiği eve “servet” de girer
“huzur” da…