Kamu kuruluşunda çalışan ve sendikalara rağmen her yıl devletin öngördüğü artışla yetinen, her defasında enflasyonun gerisinde kalan memurlar sabit maaşla geçinmeye çalışır. Urfalıların deyimiyle “Memurun yaşamı kuyruk gibidir, ne uzanır ne kısalır.” Belli bir yaşam standardından öteye gidemeyen memurun çilesi emekli olduğunda da sürer ve kabre kadar uzanır.
Otuz yıldır memurum
Velhasıl aynı durum.
Şimdi size var sorum
Uçarken gördünüz mü?
Her sene cüzi artış
Boşuna beni tartış.
Ücretim olmuş berduş
Yaşarken gördünüz mü?
Gelir belli, gider çok
Zamlar etti epey şok.
El de yok avuçta yok
Harcarken gördünüz mü?
Kazancım belli dünden
Dahası yok bu günden.
Kuyumcunun önünden
Geçerken gördünüz mü?
Fatura yakar cebi
Görünür cebin dibi.
Bir tek gün zengin gibi
Gezerken gördünüz mü?
Bakkal kasap ve manav
Her ay çektirir şınav.
Sağ da sol da deyin yav
Tozarken gördünüz mü?
Ayı iple çekerim
Yürürken hep sekerim.
Sönüktür hep tekerim
Dönerken gördünüz mü?
Boy belli, kilo belli
Olamam iyi halli
Düğünde çiftetelli
Oynarken gördünüz mü?
Görmedim üç-beş aylık
Yaşamadım kolaylık.
Nasip olmadı beylik
Coşarken gördünüz mü?