İnsanoğlu yaşarken şu üç şeyi kaybetmemesi gerekiyor.
Birincisi sevgi ve saygıyı ,ikincisi sabırı, üçüncüsü ise mütevaziliği.
Mütevazi denince aklımıza kendimizi
insanları ve hayatı sevmek gelir.
Mütevazi insan gösterişi sevmez, hırs yapmaz, gurur yapmaz.
Ama günümüz insanları ne gariptir ki, hırs, makam bencillik peşinde koşar olmuş. Halbuki
insan duruşuyla asaletiyle kendini gösterir. Oyunculuk yaparak veya herkes benimle ilgilensin, sevsin diyerek değil. Böyle kendini mütevazi gösterenler ancak kendilerini kandırırlar. Çünkü çevredeki insanlar bunu gözlemler ve haklarında hiç de güzel düşünülmez ve konuşulmaz. Kısacası insan kendi olmadıktan sonra ne yaparsa yapsın karaktersiz bir insan olmaktan başka bir şey olmaz. Çünkü gerçek sevgide ve insanlıkta alçakgönüllülük vardır” diye boşuna denilmemiştir.
Tıpkı Hz. Mevlana’nın dediği gibi “ Tevazu ve alçak gönüllülükte toprak gibi ol”
Evet olalım ki saygı kazanalım. Takdir görelim. Biz insanlarda olması gerekende budur.
Kısacası kendini öven yaptığı işi göz önünde yapan kişilerden olmayalım.
Saygılarımla..