Adaletiyle,
Merhametiyle,
Onuruyla,
Hak nedir bilmesiyle
Asil kalmalı insan..!
Ama özellikle son dönemlerde insanlar o kadar bozuldu ki.
Şehirler büyüdü, aileler küçüldü.
Sevgi, saygı, iyilik, dürüstlük bitti. İyi insanlar yok olup gitti.
Hatırlarsanız teknolojinin olmadığı zamanlarda insanlar daha mutlu ve daha huzurluydu.
İnternet, bilgisayar, televizyon, telefon, cep telefonu, klima, araba yoktu ama herkes daha mutluydu. Günümüzdeki kadar bolluk yoktu ama bereket vardı insanlara değer, kıymet, saygı vardı. Yediğimiz ekmeğin, içtiğimiz suyun tadı tuzu vardı.
Akşam oldu mu aile hep bir arada sıcak bir sobanın başında koyu sohbetleri, kahkahaları ile ortalık çınlardı. Arkadaşlık internetle değil gerçek arkadaşlarla sokaklarda olurdu. Oyunlar oynanır bir ekmeği bölüşerek samimi gerçek arkadaşlarla gün geçerdi. Büyüklere saygı küçüklere sevgi, güven, samimiyet vardı.
Ne oldu da bunlar unutuldu?
Artık Dünya o kadar kirlendi ki büyüklerin ellerini öpmeye, çocukları sevmeye korkar oldu herkes. Çünkü çocuk istismarcıları, kadın düşmanları, tacizciler, tecavüzcüler, sapıklıklar o kadar çok olmaya başladı ki; kimseye ne güven ne sadakat kaldı.
Hatta dini kullanarak ve din maskesi altında sahte tarikatlarda yapılan gizli iğrençlikleri alabildiğince medyadan duyuyor ve görüyoruz. Sahi insanlar bu kadar mı şeytanlaşıp merhametsiz, vicdansız, arsız, namussuz oldular.
Sonuç olarak nerden baksak bir felakete doğru sürükleniyoruz. Nedeni ise öz değerlerimizi meta ya kurban etmemizden kaynaklanıyor. Ve bu yüzden "Her gelen gün her geçmiş günü aratıyor"
İnanın dünya yalan ve her şey boş.
Hani Yunus Emre’nin dediği gibi;
Malda yalan, Mülkte yalan. Gel birazda sen oyalan.
Onun içinde sadece bir sevginiz olsun.
Bir de geride kalan bir avuç iyilik.
İnanın gerisi yalan..
Sevgiyle kalın.