Günlerden bir gün Kurbağaların yarışı varmış. Hedef, çok yüksek bir kulenin tepesine çıkmakmış.

Günlerden bir gün Kurbağaların yarışı varmış. Hedef, çok yüksek bir kulenin tepesine çıkmakmış. Bir sürü kurbağa da arkadaşlarını seyretmek için toplanmış. Ve yarış başlamış. Gerçekte seyirciler arasında hiçbiri yarışmacıların kulenin tepesine çıkabileceğine inanmıyormuş. Sadece şu sesler duyulabiliyormuş; “Zavallılar! Hiçbir zaman başaramayacaklar!”

Yarışmaya başlayan kurbağalar kulenin tepesine ulaşamayınca teker teker yarışı bırakmaya başlamışlar. İçlerinden sadece bir tanesi inatla ve yılmadan kuleye tırmanmaya çalışıyormuş.

Seyirciler bağırıyorlarmış:

“…Zavallılar! Hiçbir zaman başaramayacaklar!..”

Sonunda, bir tanesi hariç, diğer kurbağaların hepsinin ümitleri kırılmış ve yarışı bırakmışlar. Ama kalan son kurbağa büyük bir gayret ile mücadele ederek kulenin tepesine çıkmayı başarmış. Diğerleri hayret içinde bu işi nasıl başardığını öğrenmek istemişler.

Bir kurbağa ona yaklaşmış ve sormuş bu işi nasıl başardın diye. O anda farkına varmışlar ki….Kuleye çıkan kurbağa sağırmış!

Olumsuz düşünen insanları duymayın… Onlar kalbinizdeki ümitleri çalarlar!

Olumsuz düşünceler ne kadar etkiler yaşamımızı?

Peki ya siz; çevrenizde başaramayacağınızı düşünen insanlar varken nereye kadar devam edersiniz?

Ümitlerinizin kırılma noktası nedir?

Ümit etmek başarıyı nasıl böylesine etkiler?

Ve olumsuz düşünceler hedeflerimizden nasıl uzaklaştırır bizleri?

En iyisi bütün bu gürültü-patırtının içinde sağır kurbağa olmak galiba..

Olumsuz düşünen insanları duymayın!…..

Onlar; kalbinizdeki ümitleri çalarlar!.

Kimsenin ümitlerinizi çalmasına izin vermeyin!