Bir gün Rasûlullah (s.a.v.) bir elbise dükkânına varıp sahibinden dört dirheme bir gömlek satın almıştı. Gömleği giyerek dışarı çıktı. O esnâda Ensâr’dan bir zât ile karşılaştı.
O kişi:
“–Yâ Rasûlallâh! Bana bir gömlek giydir, AllahSana cennet elbiseleri giydirsin!” dedi.
Efendimiz (s.a.v.) hemen üzerindeki gömleği çıkarıp o sahâbeyî giydirdi. Dükkâna geri dönerek dört dirheme bir gömlek daha aldı.
Yanında dört dirhemi kalmıştı.
Yolda giderken, ağlamakta olan bir câriye
gördü ve:
“–Niçin ağlıyorsun?” diye sordu. Câriye:
“–Yâ Rasûlallâh! Yanlarında çalıştığım âile bana iki dirhem verip un almaya göndermişti, parayı kaybettim!” dedi.
Nebiyy-i Ekrem (s.a.v.) kalan dört dirhemi de ona verdi. Dönüp giderken kızcağızın hâlâ ağlamakta olduğunu gördü. Yanına çağırıp:
“–Niçin ağlıyorsun, dirhemleri aldın?!”
buyurdu. Kızcağız:
“–Geciktiğim için beni döverler diye
korkuyorum!” dedi.
Allah Rasûlü (s.a.v.) onunla birlikte, hizmet ettiği âilenin evine kadar gitti ve selâm verdi.
Evdekiler, Efendimiz’in sesini tanıdılar, ancak cevap vermediler. Peygamberimiz ikinci kez
selâm verdi, yine karşılık vermediler. Üçüncü selâmında; “ve aleyküm selâm” diyerek büyük bir sevinçle dışarı çıktılar. Fahr-i Kâinât
Efendimiz (s.a.v.):
“–İlk selâmı duydunuz mu?” buyurdu.
“–Evet, duyduk yâ Rasûlallâh, ancak bize çokça selâm verip bizi bereketlendirmenizi arzu ettik. Sizi buraya kadar getiren nedir, annelerimiz-babalarımız Sana fedâ olsun?!” dediler.
Rasûlullah (s.a.v.):
“–Bu kızcağız sizin kendisini dövmenizden korktu.” buyurdu.
Câriyenin sahibi hemen:
“–Mâdem Siz onunla birlikte buraya kadar teşrîf ettiniz, mâdem Siz’in buraya gelmenize vesîle oldu, o artık Allah için hürdür!” dedi.
Rasûlullah (s.a.v.) de onları hayırla ve cennetle müjdeledi. Sonra da şöyle buyurdu:
“–Allah oniki dirheme ne kadar da bereket lutfetti. Onunla Nebî’sine ve Ensâr’dan bir kuluna birer gömlek giydirdi ve bir köleyi de âzâd eyledi. Allâh’a hamd olsun! Bütün bunları kudretiyle bizlere lutfeden O’dur