Ramazan Ayının ilk haftası içerisindeyiz. Bu Ramazan Ayını buruk karşıladık. Şubat ayında meydana gelen ve kadim şehrimizi de etkileyen deprem felaketi ve daha sonrasında meydana gelen sel felaketi ramazan sevincini yaşamamıza engel oldu. İslam inancına göre yeryüzüne imtihan edilmek üzere gönderilmişiz ve başımıza gelen felaketler karşısında sabır etmemiz gerekmekte. Sanırım insanımız hiç bu kadar sabretmesi gereken bir dönemle daha önce karşılaşmamıştır.
Şüphesiz Ramazan Ayının ayrı bir maneviyatı var. Manevi duyguların yükseldiği bir aydır. Biraz heyecan ve telaşlı oluruz bu ayda. Tabi ki kadim şehrimizin insanı bu ayda gergin olur. İftar saati trafiğe çıkılmaması ve fırına gidilmemesi tavsiye edilir, büyükler tarafından.
Oruç hicretin ikinci yılında farz kılındı ve İslam Dininin beş şartından biridir. 1.400 yıllık Ramazan geleneği ve kültürü var. Bu Ramazanda diğerlerinde olduğu gibi geçmişten gelen kültür ve geleneğe inat televizyon ekranlarında sözümona hocalar diş fırçalamanın orucu bozup bozmayacağını anlatacaklar. Bu ayın maneviyatıyla çelişen, sırf soru sormak için sorulan sorular ve bunlara verilen cevapları ekranlarda izleyeceğiz. Unutmayalım ki Radikal İslam dinimize ne kadar zarar veriyorsa Ilımlı İslam’ da dinimize o kadar zarar veriyor.
Ramazan birkaç saat aç kalıp, ardından çatlayıncaya kadar yemek değildir. Nefsi açlıkla terbiye etmektir. Yoksulun halinden bir nebze de olsa anlayabilmektir. Empati duygusudur.
Hani hep bir eskiye özlem vardır ya. Eski bayramlar, eski ramazanlar, eski insanlar… Bizden bir önceki nesilde daha öncesini özlüyor muydu bilmiyorum. Bugünlerde eskiye olan özlemim arttı.
Ramazan bir anlamda insanların kalabalık iftar sofralarında buluşmasına vesile olur. Bu Ramazan özellikle depremzedeleri unutmayalım. Tüm yakınlarını kaybeden insanlar var. Kapsını çalacak kimsesi kalmayanlar var. Birbirimizin üstünde hakkımız var. Bu Ramazan birbirimizin üstündeki hakkımızı gözetelim.