Bu toplumun insanları olarak eskilere baktığımız zaman yaşamın , hayatın ve insanların nasıl da değiştiğini görüyoruz.
Örneğin;
-Eskiden insanın, insana, büyüğün küçüğe, küçüğün de büyüğe saygısı, hürmeti vardı.
İnsanlar daha samimi ve içtendi, insanlara her konuda güvenilirdi.
-Eskiden ev küçüktü ama gönüller büyüktü. Bütün aile sobanın etrafında oturur sohbet ederdi. Küçük bir odaya evin halkı da misafirde sığardı. Şimdi üç, dört oda bile yetmiyor bir ev ahaline bir arada oturmayı bırakın herkes Kendi odasında çekilip günlerini, akşamlarını o oda'da geçiyorlar.
-Eskiden komşuluk vardı. Komşunun iyi gününde, kötü gününde yanlarında olunurdu bir ihtiyaçları, bir sıkıntıları olduğunda elbirliğiyle çözüm bulunurdu yenilen yemek, içilen su bile paylaşılırdı. Mahallede bir komşu vefat ettiği zaman 3 gün TV açılmazdı komşunun acısı birlikte paylaşılırdı.
-Eskiden kimse kimseyi küçümsemezdi, hor görmezdi insanlar sınıflandırılmazdı şimdiye bakınca sözüm ona kendince başarılı olmuş egoları tavan yapan kendini beğenmiş bir çok insanlar var aramızda.
-Eskiden çocuklar sokaklarda misket, saklambaç, ip atlama, topaç, yakan topu oynayarak ve salçalı ekmek yiyerek büyüdüler. Teknoloji bu güzel oyunları da bitirdi. Televizyon, Tablet ve Bilgisayar çocuklarımızı esir aldı.
-Eskiden lüks eşyalarımız, dolaplar dolusu giysimiz, ayakkabımız yoktu. Ama herkesin gözü, gönlü toktu.
Çünkü Edep vardı, utanma vardı, arlanma vardı, ayıp vardı. İnsanlar da çok güzel iletişimler vardı fikir ve görüşlerine saygı duyulurdu. Üstelik İnsanların fikir ve görüşleri farklı olabilir ayrı partiyi tutabilir, ayrı takımı tutabilir ama sen böylesin, sen bu'sun deyip de insanlarla olan iletişim bozulmazdı. Şimdiki gibi tartışmaya hatta kavgaya kadar gidilmezdi
Şimdi düşünüyorum da...
Eskiler çok güzeldi. Neden eskisi gibi hiçbir şey güzel değil?
Çünkü toplum olarak çok bozulduk. Geleneğimizi, göreneğimizi ,örfümüzü, adetimizi ve en önemlisi ne yazık ki insanlığımızı kaybettik.
Eskileri tekrar yaşamak ümidiyle sağlıcakla kalın.