Düşünüyorum da,
Düşünüyorum da,
Onca renk varken,
insan neden hep kara kara düşünür ki.
Hani yarının sahibi Allah’tır demişti dinimiz. Veya umudun en çok sevdiği ve beklediği an yarındır hep.
Tamam !
Hayat bu bir bakmışsınız paranızı, işinizi ,eşinizi ,çocuğunuzu kaybetmişsiniz ama umudunuzu asla kaybetmeyin. Hayat bu.Her şey mümkün olabilir. Çünkü Allah bir kapıyı kaparsa bin kapıyı açar.
Bu yüzden diyorum ki;
Hastane odalarındaki gülücüklerin kaynağıdır umut.
Hapishane hücrelerinde çıldırmamanın adıdır umut.
Buğulu pencereden hiç ayrılmayan bir çift gözün beklediğidir umut.
Çilelerle geçen bir ömrün huzura ermenin anındaki adıdır umut.
Hayatın tüm çile ve sıkıntılarına dik duruştur umut.
Yaşama bağlanman diğer adıdır umut.
Bir gün hayatınızda yepyeni sayfaların açılacağının müjdecisidir umut.
Kısacası hayattaki en büyük ve tükenmez sermayedir umut.
Bakın bu konuda Seneca der ki; Yaşıyorsak hala umut var demektir. Veya Umut belki de gelecek sayfadadır. Kapatma kitabı der Cemal Süreyya
Yani hayat bu. Ne ile karşılaşacağımızı bilemeyiz. Kesin olan sırtımız kadar yükümüz, nasibimiz kadar imtihanımız var, fazlası değil. Hepsi bu. Yeter ki bu bilinçte olup ona göre bir yaşam standardı yakalamaya çalışalım.
Sonuç olarak güzel şeylere olan inancınız ve nasibiniz bol olsun diyor. Sağlıklı günler diliyorum.
