Tahta yeni çıkan Kral’ın biri elindeki gücün verdiği etkiyle herkesi hor görür, kimseleri beğenmez, insanları küçük görürmüş. En sonunda halkı küsmüş kral'a.Onca şatafatın içinde gönül yalnızlığı çekmeye başlamış adam. Kalabalıklar içinde bir yalnızlıkmış onunkisi. Emrindeki insanlar bile yalandan yalandan gülermiş yüzüne...
Geceleri uyuyamaz olmuş ama ahlakından da vazgeçemiyormuş bir türlü. En sonunda bu yalnızlık hasta etmiş kral'ı. Eşi bu duruma çok üzülmüş. Ülkedeki tüm şifacıları çağırsa da yine de bir etkisi olmamış...Kral hasta yatağında dahi insanları kırmaktan geri durmazmış...İnsanları kırdıkça ise en sevdiği ahbapları bile uzaklaşmış kendini beğenmiş kral'dan.
Kral'ın eşi gitgide kocasının içine dert ettiği hastalığı şifacılarında geçiremediğini görünce, son çare olarak ülkedeki yaşlı bilgenin yanına varıp yardım istemiş. Bilge tüm olanları dinlemiş. Kendince de araştırmış kral'ı.En sonunda bu hastalığa bir çözümü olduğunu söylemiş... Ne dediyse yaparlarsa eğer Kral bu hastalıktan kurtulurmuş anlattığına göre...
Yaşlı bilgeyi dinleyip kral'ı hasta yatağından kaldırıp civardaki büyük ve tehlikeli ormanın önüne getirmişler. Bilge herkesin gitmesini istemiş. Kral ile baş başa kaldıklarında ormanın derinlerine doğru ilerlemeye başlamışlar birlikte . Orman sık ve büyük ağaçların gökyüzünü kapatmasından ötürü pek bir karanlıkmış... Epey derinlere ilerlediklerinde, bilge,
-"Hadi geri dönelim kralım" demiş. Ve kral yönünü bulmak için arkasını döndüğü an bilge gözden kaybolmuş... Kral o hasta haliyle bir o tarafa bir bu tarafa koşturmaya başlamış... Karanlık ve tehlikeli ormanda bir başına kalmak gözünü epey korkutmuş... Kan ter içinde kalmış en sonunda. Yolunu birtürlü bulamamış.
Bir gün sonra yaşlı bilge saraya dönmüş kral ile birlikte. Kral'ın hem hastalığı geçmiş, hem de öyle iyi huylu, sevecen ve güler yüzlü bir insan olarak geri dönmüş ki... Herkes, kraliçe dahi şaşkın... Bir günde bu değişimin nasıl olabileceğini öyle merak ediyorlarmış ki...
En sonunda kraliçe dayanamamış ve yaşlı bilgeye bu değişimin nasıl olduğunu sormuş. Bilge gülümseyerek bakmış kraliçeye. Ve şöyle cevap vermiş:
-"Siz bu hastalık için yanıma geldiğinizde, eşinizi epeyce araştırdım. Küçük bir çocukken çobanlık yaparlarmış. Talih yüzlerine gülmüş, vezir olmuş... Gitgide mertebesini artırmış. En sonunda ülkenin kralı olmuş... Ben onu bir ormana götürdüm. Sonrada geldiğimiz gibi geri dönelim dedim. Kral dönemedi. Kayboldu ormanda... Ben ise kolayca buldum yolumu. Ertesi sabah ormana varıp kralı yapayalnız ağlarken görünce onu eski haline döndürecek şu cümleyi söyledim:
Ben yolumu kolayca buldum. Çünkü geldiğim yeri unutmadım. Hep aklımdaydı. Yaşadın tecrübe ettin. Artık sende biliyorsun. Geldikleri yeri unutanlar. Mutlaka kaybolurlar. Geldiğin yeri sakın unutma...