Umuda inandığımız şu günlerde yalan vaatlerden müsvedde bir hayat çıkıyor maalesef. Neler kaybettiklerini hatırlamak istemeyenler, neler kazanacaklarının hayaliyle yaşıyor duruma geldiler.
Gençler intihar ediyor kime ne.
Kadınlar sokakta dileniyor kimin umurunda.
Çocuklar evsiz barksız çöplerden yiyecek topluyor tasası bana mı düşmüş diyoruz. Varsa yoksa menfaatimiz ve korumaya çalıştığımız koltuklarımız. Yeter ki rahatımız bozulmasın . Diğerlerinin canı cehenneme deyip kendi keyfimize bakıyoruz. Sonrada ortaya çıkıp hak, hukuk ve adaletten bahsediyoruz. Müslümanlıktan bahsediyoruz
O halde hani komşusu açken tok yatan bizden değildi. Açlığını boş verin az kalan umudunu bile elinden alacak duruma geldik.
Yeter artık !
Artık kendimize gelmenin vakti gelmedi mi ?
Yoksa unuttuk mu yer yüzünün gök yüzüyle yaptığı anlaşmayı. Ki bu güne kadar hiçbir canlının bunu bozmaya gücünün yetmediğini. Dönün bir etrafınıza bakın teker teker gidenleri. Mezarlıklar kendini vaz geçilmez sananlarla dolu. Üstelik nice han nice sultan tahtı bıraktı gitti. Size mi kalacak bu dünya.
Uyanın artık !
Bakın sokaklar aklı başından alınan genç nesillerle dolu ve geleceğimiz karartılıyor. İnsanı sadece ölüm terbiye etmiyor veya kötülüklerden haberdar etmiyor. Yarınlarımız tehlikede görmüyor musunuz. Umarım geç olmadan herkes silkelenip kendine gelir.
Sonuç olarak yarınlar için yapılacak tek şey; Makamda, kanlı ve kirli parada gözü olmayan, yere düşeni kaldıran, kendisinden çok başkaları için de yaşayan, sistemden nemalanmak, hak yemek, hukuku çiğnemek gibi dertleri olmayan bir nesil ve toplum için geç kalmış olsak bile hep beraber mücadele edelim lütfen. Yoksa kuruduktan sonra çiçeğe su vermenin alemi kalmıyor haberiniz olsun.