Müşriklerden saklanmak için (Sevr Mağarası’na) girdiler. Mağarada bir sürü yılan delikleri vardı.
Hazreti Ebubekir üzerindeki kıyafetini parça parça edip tüm delikleri kapadı. Sadece bir delik açık kaldı. O deliği de ayak topuğuyla kapadı. Peygamber Efendimiz ve Hazreti Ebubekir çok yorgundu. Efendimiz, Hazreti Ebubekir’in dizinde uykuya dalmıştı. Bir vakit sonra Hazreti Ebubekir’in ayağını bir yılan ısırdı. Fakat hiç ses çıkarmadı Peygamberin Yoldaşı. Bir defa daha ısırınca canı çok yandı, gözlerinden bir iki damla yaş aktı Rasulullah’ın yüzüne.
Peygamberimizi Görmek İçin 600 Yıl Bekleyen Yılan
Peygamber Efendimiz; ”niçin ağlarsın Ey Ebubekir” diyince, Hazreti Ebubekir; ” Ya Rasulallah, mağaradaki tüm delikleri elbisemle kapadım, fakat bir delik açık kaldı onu da topuğumla kapatınca yılan ısırdı.” Peygamber Efendimiz; ” çek ayağını Ya Ebubekir” dedi. Yılan delikten çıktı ve dile geldi. ” Ey alemlere rahmet olan tüm alemin peygamberi, Ey sevgili, ben altıyüz yıl senin aşkınla yanar tutuşurum. Senin bu mağaraya geleceğini öğrenince 300 yıl sürünerek buraya geldim ve 300 yıldır seni bekliyorum nur cemalini görmek için. Seni görmeme Ebubekir engel oldu, ben de onu ısırmak zorunda kaldım. Affet Ya Rasulallah. ”
Efendimiz yılanı affetti. Yılan deliğine döner dönmez parmağını diline götürdü ve Hazreti Ebubekir’in yarasına sürdü ve hemen iyileşti. Hazreti Ebubekir ve Yılan Hikayesi bu kadardı. Peygamber Efendimiz’i görmek isteyen sadece bir yılandı. Peki bizim sevgimiz? Bizde o yılan kadar seviyor muyuz Peygamberimizi. Biz bir yılan kadar bile olamadık. Kahvehane köşelerinden, eğlence merkezlerinden, barlardan, futbol sahalarından çıkmayan, caminin yollarını unutan bir nesil olduk. Efendimiz’in bize bıraktığı hiçbir şeye doğru dürüst sahip çıkamadık. Ne Kuran’a, ne Namaza, Ne Sünnet’e, ne de veda hutbesine sahip çıkabildik. Hiçbir yolunu doğru dürüst takip etmedik, halbuki onun yolu Cennet Yolu’dur. Allah’ım bizleri bu yolun daimi yolcularından eylesin.