Ben kaderime bir gün bile küsmedim,
Ona yüklemedim günahlarımı, sevaplarımı.
Kendim ettim kendim buldum yaşadıklarımı.
Yanlışa çıktıysa yolum, adımlarımdan bildim.
Ne istediysem, neye yöneldiysem gönülden,
Vurdu gün geldi, isteyip seçtiklerimden.
Ben topladım başıma gelen bütün dertleri,
Sonra da hak gördüm başıma gelenleri…
Bir gün bile rahat durmadı yüreğim,
Ne iyi bir baht, ne altın bir taht istedim,
Kanatlarımı özgür maviliklere açtım,
Bu çetin hayat elverdiğince uçtum, uçtum…
Ben hiç gafil olmadım, avlanmadım ki,
Olacağın üstüne yürümekti benimki…
Çektiklerim kendi seçtiklerimdendi,
Nimetlerim emeklerim, hak ettiğimdendi,
Bana özel, benim ölçümeydi kaderim…
Boyanmadığım renk kalmadı dünyada,
Bir zaman bir yürekte dinlenmeyi özledim,
Çok yüreğin kapısında durdum, durakladım,
Hiçbir gönül yapısında temel tutamadım…
Ben ömrümü, canıma baştacı ettim,
Gücüm yettiğince koştum, yürüdüm,
Nefesim yettiğince kendi şarkımı söyledim…
Zamanın dalgalarında bir sustum, bir coştum.
Kaderimle el ele verdim, isyan yok, dedim,
Kaderim benim, haktan nasibim dedim…
Çizenin yoluna, yazanın yazgısına şükrettim,
Başımla beraberdir, gelsin ,“ eyvallah!” Dedim.
Eyvallah..! Dedim.
