Keşke herkes ilk tanıdığımız gibi kalsa. Aradan geçen zaman bir şeyleri alıp götürmese…
Keşke herkes ilk tanıdığımız gibi kalsa. Aradan geçen zaman bir şeyleri alıp götürmese…
Keşke ilişkilerdeki o ilk günlerin büyüsü hiç bozulmasa…
Keşke kimse bir anda vazgeçmese emek vermekten, sevgisini göstermekten…
Keşke sahiplenmekle bir anda freni boşalmış araba gibi boşluğa savrulma hissi arasındaki farkı bilse herkes…
Keşke özlüyorumla aklıma bile gelmiyorsun arasındaki insanı inciten o ince çizginin hatlarını görebilseler…
Keşke sevdalar bu kadar sabun köpüğü olmasa…
Keşke sandık aralarında saklı kalmış aşkın kokusu sarsa herkesi…
Keşke ilk gün sevdiği gibi sevse herkes karşısındakini…
Keşke yalanlara, riyalara, bir anlık heveslere kurban edilmese sevdalar…
Keşke dün “canım” olan bugün “canın çıksın” olmasa…
Keşke insanlar sadece sevdiği müddetçe değil sevildiği müddetçe de mutlu olabilse…
Keşke heves ile sevda ayrımını yapabilseler birilerinin hayatlarına dalmadan önce…
Keşke sevgiler bir anda nefrete dönüşecek kadar basit yaşanmasa…
Keşke insanlar geldikleri gibi kalmayı da becerebilseler yüreklerde…
Keşke söylenen sözler çabucak unutulmasa…
Keşke insanlar tutamayacakları sözleri vermeseler ve sonra o sözlerin altında ezilmeseler…
Keşke herkes doğru söylemenin yalan söylemekten daha iyi ve daha kolay olduğunu kabul etse…
Keşke her zaman yeniden başlama gücünü bulabilsek…
Ama keşke hiç değişmese hep böyle kalsa insanlar…
Keşke hiç “keşke” demek zorunda kalmasak…
