Babalar hiçbir zaman evlatlarına kötülük düşünmez, hiçbir zaman onları tırnağı taşa değmesini istemez, her zaman onların mutluluğunu ister.
Babalar hiçbir zaman evlatlarına kötülük düşünmez, hiçbir zaman onları tırnağı taşa değmesini istemez, her zaman onların mutluluğunu ister. Evlatlar her zaman babalarını örnek alırlar. Çünkü Babalar çocuklarını iyilikten yana her zaman nasihat verirler.
İşte sizlere yaşanmış bir öyküyü paylaşmak istedim..
Baba kız kuş avına giderlerdi. Hep çok zor avlanan son derece ürkek kuşların peşindeydiler. Bir yerde pusuya yatar saatlerce hiç kıpırdamadan beklerlerdi. Bu bekleyiş sırasında kız gözleriyle çevresinde olan bitenleri inceler seslere kulak verirdi. Böceklerin çıtırtılarından kuşların kanat seslerine, rüzgarın sallandırdığı ağaç dallarına kadar. Yıllarca gidip geldikleri ve her seferinde saatlerce bekledikleri halde bir tek kuş bile vurmadılar.
-Kız, madem kuşları vurmuyorlardı, bunu neden yapıyorlardı? Hep merak etmişti.
- Bir zaman sonra babası vefat ettiği zaman, kızı on sekiz yaşına gelmişti. Bundan sonra ki hayatına yalnız başına devam etmek zorundaydı, ve öyle de yaptı. Çok başarılı oldu hedeflerine her zaman ulaştı. Çevresinde onu seven çok insan olduğu gibi, düşmanları da ona karşı hep etkisiz kalmışlardı.
-Artık otuzlu yaşlarına ulaşmıştı. Bir gün çok sevdiği bir arkadaşıyla evinde sohbet ederken, arkadaşı ona şöyle dedi.
-''Hayatımda senin kadar güzel kişiliği olan, şahsiyeti düzgün bir başkasına rastlamadım.
Bir şey hedeflediğinde, kim ne yaparsa yapsın, kim seninle uğraşırsa uğraşsın, rahatsız olmuyorsun, sükûnetini bozmuyor, sinirlenmiyorsun.
Motivasyonu senin kadar yüksek birinin gerçekten var olduğuna inanmak zor."
- Arkadaşı bunları söylerken, birden babasıyla kuş avına gittikleri zamanlar geldi aklına. Saatlerce hiç kıpırdamadan beklemek zorunda oldukları o anlarda üstünde örümcekler gezinir, bazen yağmur yağar, dikenler batar ama o hiç tepki vermezdi.
Bu sessiz bekleyiş sırasında her şeyi inceler ve bütün detaylarıyla gelişen olayları algılardı.
-İşte şimdi ve kariyeri boyunca hep bunu yapmıştı. Ani tepkiler yerine, sessiz kalmış, sabretmiş, kimin neyi ne için yaptığını gözlemlemiş ve sadece ulaşmak istediği şeye odaklanmıştı.
Aslında babası; onu hiç bir zaman kuş avına çıkarmamıştı...
-Gözlerinden iki damla yaş süzüldü. Titreyen dudaklarının arasından minnet dolu o cümle döküldü. “Teşekkür ederim babacığım...'
