Eskiden her köşe başında bulunan bakkallar yeri geldiğinde veresiye yapma imkanı sağlar, yeri gelince de para bile ödünç verirdi. Günümüzde sayıları artan AVM' ler bu bakkalları bitirme noktasına getirdi. Hem pahalı yemeye başladık,...
Eskiden her köşe başında bulunan bakkallar yeri geldiğinde veresiye yapma imkanı sağlar, yeri gelince de para bile ödünç verirdi. Günümüzde sayıları artan AVM' ler bu bakkalları bitirme noktasına getirdi. Hem pahalı yemeye başladık, hem de insanlıktan uzaklaşmaya başladık. Mahallelinin her türlü sorunuyla ilgilenen bakkallar AVM'lere kurban edildi maalesef..
(Bu bir Abdullah CANBEYLİ şiiridir)
Eskiden ufak tefek alışveriş yapardık
Mutfağa ne lazımsa yan bakkaldan kapardık.
Gidişat pek değişti, bu âdeti apardık;
AVM’ler görmüyor, kimseleri insanca
Oysa halden anlardı köşede Bakkal amca!
Her şeyi hoş görünür, bize pek cazip gelir
AVM’ ye girince tansiyon hep yükselir.
Çek kredi kartını, sonra görerek delir;
AVM’ler karmıyor neşe mutluluk d’onca
Oysa halden anlardı köşede Bakkal amca!
Kalın kaplı deftere yazardı veresiye
Bunun için kızmazdı, bağırmazdı kimseye.
Sanki bereket vardı, dokunmazdı keseye;
AVM’ler vermiyor hiç bir şeyini borca,
Oysa halden anlardı köşede Bakkal amca!
Sarkıtarak sepeti balkondan seslenirdik
Çocukluktan bu yana Bakkal’dan beslenirdik.
Az paraya sıkışsak hep ona yaslanırdık;
AVM’ler sormuyor, her sabah uyanınca,
Oysa halden anlardı köşede Bakkal amca!
Herkesin dostu idi, sanki haneden biri
Sokakta kimi sorsan tarif ederdi yeri.
Hatıralar onunla kalırdı hepten diri;
AVM’ler dermiyor neşeleri kanımca,
Oysa halden anlardı köşede Bakkal amca!
Giderek çoğaldılar, her biri başka büyük
Etiketler can yakar, ceplerde açar höyük.
O kapıdan girince insan çıkamaz ayık;
AVM’ler durmuyor bizi soyuyor bolca,
Oysa halden anlardı köşede Bakkal amca!
