Eskiden kafasını çalıştırmaktan kalbinin yolunu unutanlara acırdım.
Eskiden kafasını çalıştırmaktan kalbinin yolunu unutanlara acırdım.
Şimdi ise daha beterleri var. Kafa çalışmıyor, kalp yok ve üstelik her şeyi biliyor.
Gel de anlat hadi.
Bakın ömür dediğin geçiyor.
Biraz aksak
Biraz yolunda
Biraz ortada
Kim bilebilir ki, kaç gece, kaç gündüz var o beklenen sona ?
Anı yaşa anı
Sonrası yok
Bir dahası yok
Keşkesi çok
İçinden gelen ne varsa
Şimdi, şu anda
Durma !
Hayat ertelenmez yarına.
Ve bunları bilmemize rağmen yine de bekleriz.
Beklerken de bitirdiğimiz hayatın kendisidir eğer farkındaysak.
Oysa hayatın kendisi bir yoldur .
Nedense bunu unuturuz.
Her yol biter.
O da bitecek.
Önemli olan varacağımız yer değil,
Yol esnasında neler hissettiğimiz ve neler yaptığınızdır.
“Yapacaktım ama zamanım ve kimsem yoktu” demeyin.
Kimsesiz değilsiniz, “kimse, sizsiniz.”
Allah var,
Allah yar.
Gerisi olmasa ne çıkar bir düşünün.
Zaman derseniz bir ömür verildi size.
Bir bakmışsın günün birinde kahkahalarından biriken hüzünler kirpiklerine ağır geldiğinde ağlayacaksın
Ve anlayacaksın;
Koca bir ömrü nasıl hoyrat kullandığını
İyisi mi !
Bazen bir kenara çekilin ve izleyin;
Olanları, bitenleri, kalanları, gidenleri, sizi mutlu edenleri ve sizi üzenleri.
İçinize siniyorsa yaşadığınız hayat, yolunuza devam edin.
Mutlu değilseniz eğer, tekrar gözden geçirin kendinizi ve çevrenizdekileri.
Ya bir şeyler eksiktir, ya da bir şeyler fazla. Var mı ötesi..
