Sevelim… Dünya kime kalmış ki… Bayramlar özeldir, kavuşmadır, hoşgörüdür. Sürprizdir belki.
Sevelim… Dünya kime kalmış ki… Bayramlar özeldir, kavuşmadır, hoşgörüdür. Sürprizdir belki.
Gülümsemedir. Tatlıdır, ağız tadıdır. Kahve yanındaki lokumdur.
Affetmedir bayramlar, yakınlaşma, barışmadır. Sıkıca sarılmadır.
Tatlı bir telaş…mutlu eden harçlık…başucunda giyilmeyi bekleyen bir çift kırmızı pabuçtur. Çocuk yüreğindeki pır pırdır hep.
Telefonun ucundaki “alo” sesidir. Uzakları yakın eylemedir çokça. Birlik beraberliktir. Özlem gidermek…Kalabalık sofralar… Bol kahkahalardır.
Doğduğumuz topraklara yolculuktur. Heyecanla bekleyiştir bayramlar.
Kapı ziline basmanın mutluluğu, açılması beklenen kapının ardındaki “ hoşgeldiniz” sözündeki sıcaklıktır.
Sevgiyle kucaklaşma, sarıp sarmalamadır.
Kutlamadır.
Açtım kollarımı uzaktakileri, yakınımdakileri, özlediklerimi, unuttuklarımı, kırıldıklarımı, kırdıklarımı sıkıca kucaklıyor “ Bayramınız kutlu olsun.” diyorum.
