Sevgili okuyucularım, şu üç günlük dünyada kime güveneyim ben.
Sevgili okuyucularım, şu üç günlük dünyada kime güveneyim ben. Kime dost dediysem hep beni arkamdan hançerlediler. Zengin fakir ayırdılar. Aşık Kul Cemali hep dik durup doğruları savundu. Kime dost diyeyim, kime düşman.
Kime dost dediysen hançerledi sırtımdan
Di gel de yaşa şu vurdumduymaz dünyada
Şu düzen bozulmuş fırlamış yayından
Kime inanayım kime güveneyim ben
Fakir isen kimse senin kapını çalmaz
Sana merhaba verip te yüzüne bakmaz
Seninle sohbet edip seninle konuşmaz
Kime güveneyim kime inanayım ben
Varlıklı isen dostun ahbabın eksilmez
Hiç kimse sana nereden getirdin demez
Çünkü menfaatçiler için hiç fark etmez
Kime arkadaş kime dost diyeyim ben
Zenginin yalanına bile inanırlar
Fakir nereye gitse onu öcü sanırlar
Zenginlerin el pençe dururlar
Kime adam kime insan diyeyim ben
Cemali der: ağzınla kuş tutsan da boştur
Sana en yakın olan cebindeki dosttur
Bu zamanda kanun da adalette posttur
Böyle adalete adalet mi derim ben
