Yıllardır memleketin yerinde saymasına vesile olan; işi gücü yöneticilere, başkanlara, vekillere yalakalık yaparak şirin görünmeye çalışan, onları pohpohlayan, şakşaklayan bu ne idüğü belirsiz mahlûklar her zaman her yerdeler!
Yıllardır memleketin yerinde saymasına vesile olan; işi gücü yöneticilere, başkanlara, vekillere yalakalık yaparak şirin görünmeye çalışan, onları pohpohlayan, şakşaklayan bu ne idüğü belirsiz mahlûklar her zaman her yerdeler! Bu denyolar kendi çıkarları için memleketi ateşe vermekten kaçınmazlar. Adam olmak varken birilerinin adamı olmaya can atarlar. Ama bunu yaparken de herkesi bir kalemde acımadan satarlar!
TİRŞİKÇİ:
(Eskiden) Ağanın etrafında konuşlanan, o doyup sofradan kalktıktan sonra kalan yemek artıklarıyla beslenen kişilere denirdi.
(Şimdi): Yağcı, yalaka, dalkavuk, karakter, şeref ve izzeti nefis yoksunu kişiliklere deniyor.
Begefendı Urfalı, Urfa’dan xeberi yoğ
Gendını dev sanır da pul keder ederi yoğ.
İş yapar görünerağ ortalığ da dolanır
Urfa için töktüğü bi damlacığ teri yoğ.
Ona bına taxıılır, çepık çalır, yağ yaxar
Nerede devet varsa hemen oraya axar.
Siyasiler gelınce hürmet eder, egılır
Yanlarında durarağ halka tepeden baxar.
Taziye düğün süphe, hepsını kor sıraya
Başkanlarla birlikte konuşlanır oraya.
İşi gücü menfaat, koştırup durır ama
Urfa için o asla merhem olmaz yaraya!
Sorınları derd etmez, hep baxar çıxarına
Ne bundan hicap duyar ne düşkündür ar’ına.
Memleket yansa dahi kılını kımıldatmaz
Nerede loplop varsa yılışır kenarına.
Ne çekise Urfalı, bı tiplerden çeki hep
Gerıde kalmışlığa inan bınlardır sebep.
Memleketın bitmeyen o kötü yazgısına
Bı tırşıkçı mehluklar hep olilar mürekkep.
