Kendi içimizde ki dünyamızı bile yaşayamıyoruz artık.
Kendi içimizde ki dünyamızı bile yaşayamıyoruz artık.
Neden derseniz ?
Nedeni aslında basit.
Çünkü çevredeki kötü niyetli insanlardan uzaklaşmaya çalışırken bile içimize işliyorlar. Kurtulamıyoruz bir türlü.
Ne geçmişten,
Ne şu andan,
Ne de gelecekten.
Geleceğe gitmek isterken geçmişe, geçmişe bakarak daha da geçmişe, şu ana baktığımızda ise sıkışıp kalıyoruz işte.
Üstelik hayat her saniye geçerken biz neler düşünüyoruz şu kısacık dünyada.
Bu yüzden kolay olan insanlığa ne zormuş insan olmak diyorum.
Görünen onu da bir türlü beceremedik.
Bakın bu konuda Üstad Necip Fazıl der ki; Bazı insanlar alçak gönüllüdür,
Bazıları da alçak olmaya gönüllüdür.
Dönüp bakıyorsun günümüz alçak olmaya gönüllülerden geçilmiyor.
Sebep dersen?
Sadece menfaat veya meta
Oysa;
Sağlam karakterli insanlar:
Baktıklarında berrak görürler.
Dinlediklerinde iyi duyarlar.
Görünüşleri sıcaktır.
Davranışları saygı yüklüdür.
Konuşmaları doğrudur.
İşlerini ciddi yaparlar.
Kuşku duyduklarında doğru soru sormasını bilirler.
Öfkelendiklerinde nedenini düşünürler.
Kazandıklarında adaleti düşünürler.
Ama nerde bizde o güzellikler.
Aslında çokta zor değil. Sadece dilimizden geleni değil, elimizden geleni samimiyetle yapalım yeterli ama onu da esirgiyoruz bir birimizden.
Sonuç olarak vakit çok geçmeden özümüze dönüp hayatı kolaylaştırmak için daha neyi bekliyoruz diyor. Saygılar sunuyorum.
