Bakıyorum öyle bir toplum olduk ki; Ahlak konusunda sadece ön dişlerini fırçalayan insanlara döndük sanki. İçten içe çürüsek de umursamıyoruz artık hiç bir şeyi,
Bakıyorum öyle bir toplum olduk ki; Ahlak konusunda sadece ön dişlerini fırçalayan insanlara döndük sanki. İçten içe çürüsek de umursamıyoruz artık hiç bir şeyi, Yeter ki dışarıdan temiz görünelim. Gerisi önemli değil düşüncesindeyiz. Sebebi derseniz şimdiki zamanın masalları ne yazık ki gelecek zamanın gerçeklerinden daha değerli görünüyor günümüzde. Buda bütün geleceğimizi tehlikeye atıyor ve doğru yanlış günlük yaşamak zorunda kalıyoruz. Ama kimin umurunda. Bende bu durumu şiirsel bir anlatımla ifade etmeye çalıştım. Ve ah bir düzelebilsek dedim
Ah biraz düzelebilsek
Biraz da biz güle dönsek
Elimizde çiçekler vakitse şafak
Çiğ düşmeden çimenlerden nasiplensek
Ah bir düzelebilsek hep bir yürekle
Egolardan uzak gerçek yüzle
İnsanı soyanlardan uzak diyarda
İnsanla insanca yaşayabilsek
Ah bir düzelebilsek çocuk gözlerle
Bunca zulmü görmeden temiz kalplerle
Ekmeği kaçırıp cellatların elinden
Düşmeden toprağa uyanabilsek
Ah bir düzelebilsek berrak su gibi
Günahtan sabıkadan arınmış gibi
Asaleti takınmış bir ordu gibi
Hep bir parça olsak tek yürek gibi
Ah bir düzelebilsek bu diyarlarda
Papatya toplasak tüm kadın ve çocuklarla
Hep bir dilden şarkı söylesek
Barışla özgürce bu satırlardan.
